Muhterem Müslümanlar!

Yüce Rabbimiz insanoğlunu toplumsal bir varlık olarak yaratmıştır. Bizi kuşatan en yakın sosyal çevre, ailemiz ve akrabalarımızdır. Bu sebeple dinimizin önemle üzerinde durduğu konulardan birisi de akrabalık bağlarının gözetilmesidir. Hem Kur’ân-ı Kerîm’de hem de hadis-i şeriflerde bu hususta önemli uyarılar ve müjdeler vardır. Hutbemin başında okuduğum âyet-i kerîmede Allah Teâlâ şöyle buyuruyor: “Akrabaya, yoksula, veya yolda kalmışa hakkını ver. Allah’ın rızasını isteyenler için bu en iyisidir. İşte bunu yapanlar kurtuluşa erenlerdir” [1]. Nisa sûresinin 36. âyetinde şu önemli buyruklar yer alır: “Allah’a ibadet edin ve O’na hiç bir şeyi ortak koşmayın. Ana babaya, akrabaya, yetimlere, yoksullara, yakın komşuya, uzak komşuya, yakın arkadaşa, yolcuya, emriniz altında bulunanlara iyi davranın. Allah kendini beğenen ve daima böbürlenip duran kimseyi sevmez.”

Aziz Müminler!

Allah Teâlâ Peygamber Efendimiz’e tebliğ görevini yüklerken, “Önce yakın akrabanı uyar” [3] buyurmuştur. Bu âyet-i kerimenin bize yüklediği görev çok açıktır. Her müslüman önce kendi yakınlarından başlamak suretiyle eş, dost ve akrabalarını zaman zaman ziyaret edecek, dertleriyle ilgilenecek, bu vesileyle gerektiğinde iyiliği tavsiye ederek ve hataları konusunda uyararak onları Allah’ın emir ve yasaklarına uymaya davet edecektir. Bu tür dostane ikazlara, aydınlatmalara hepimizin ihtiyacı var.

Sevgili Peygamberimiz (s.a.v.) birçok hadisinde, akrabalık hukuku ve âdâbı konusunda bizlere önemli mesajlar vererek şöyle buyurmuşlardır: “Akrabayla ilgisini kesen kimse cennete giremez”[2]. “Allah’a ve âhiret gününe inanan akrabasını gözetsin” [4]. Bir başka hadisi şeriflerinde ise: “Fakire yapılan yardımın sevabı bir, akrabaya yapılanınki ise iki kattır; biri yardım sevabı, diğeri de akrabayı görüp gözetme sevabıdır” [5] buyurdular.
Sahabeden bir zat Peygamber Efendimiz’e gelerek, “Ya Resûlallah! Bana öyle bir şey söyleyiniz ki onu yapınca cenneti kazanayım, cehennemden de uzak kalayım” diye bir talepte bulununca Sevgili Peygamberimiz kendisine, “Allah’a kulluk eder, ona hiçbir şeyi ortak koşmazsın, namazı kılar, varsa zekatını verirsin; sıla-i rahm yaşatırsın, yani eş dost ve akrabanı ziyaret edersin” [6] buyurdular.

Değerli Müminler!

Hutbemi bir âyet-i kerime meâliyle bitiriyorum: “Ey İnsanlar! Sizi bir tek nefisten yaratan ve ondanda eşini yaratan ve ikisinden bir çok erkekler ve kadınlar üretip yayan Rabbine karşı gelmekten sakının. Kendisi adına birbirinizden dilekte bulunduğunuz Allah’a asi olmaktan sakının, akrabalık haklarına da riayet edin. Şüphesiz Allah üzerinizde gözetleyicidir.”